آلومینیوم برنز :

برنز آلومینیوم‌ها، آلیاژهایی از مس هستند که معمولاً  ۷ تا ۱۵ درصد وزنی آلومینیوم، ۱ تا ۹ درصد آهن و همچنین دارای نیکل و منگنز نیز می‌باشند. آلیاژهایی با میزان آلومینیوم بیش از ۵/۹ درصد قابلیت عملیـات حرارتـی دارنـد و این مقوله در طراحی این آلیاژها مورد توجه قرار می‌گیرد. از روی دیاگرام تعادلی مس- آلومینیم استنباط می‌شود که حد حلالیت آلـومینیوم در مـس در دمـای انجماد برابـر ۴/۷ درصد می‌باشد که تدریجاً افزایش پیدا کرده و در دمای یوتکتوئید C°۵۶۵ به ۴/۹% می‌رسد.

وجود نقطه یوتکتوئید در این آلیاژ باعـث افـزایش اسـتحکام و سـختی آلیـاژ براثر عملیـات حرارتی می‌شود و آن‌ها را در رده مقاوم‌ترین آلیاژهای غیرآهنی قرار می‌دهد. بر اساس درصد آلومینیوم، برنزآلومینیوم ها به دودسته تقسیم می‌شوند:

• دسته اول: آلیاژهایی با میزان آلومینیم کمتر از ۱۰% که تقریباً  نرم‌تر بوده و قابلیت عملیات حرارتی ندارند.
• دسته دوم: آلیاژهایی با ۱۰ تا ۱۵ درصد آلومینیم که بسیار مقاوم بوده و عملیات حرارتی برحسب مقدار آلومینیم تأثیر زیادی بر خواص مکانیکی و مقاومت به خوردگی آن دارد.

دسته‌بندی آلیاژهای آلومینیوم برنز در استاندارد UNS

انواع عملیات حرارتی :

برنز آلومینیم‌ها ممکن است به یکی از روش‌های زیرعملیات حرارتی شوند:

• آنیل کردن
• نرمالیزه کردن
• کوئنچ کردن
• تمپر کردن یا تمپرآنیل

مهم‌ترین اهداف برای عملیات حرارتی این آلیاژ عبارت‌اند از:

• کاهش تنش‌های درونی،
• افـزایش چکش‌خواری،
• تنظـیم سختی و خواص کششی،
• بهبود مقاومت به خوردگی،
• بهبود خواص سایشی،
• کاهش قابلیت نفوذپذیری مغناطیسی (تنها آلیاژهای Ni-Fe-Al-Mn-Cu)